مرگ کولبران، به سریال دهشتاکی بدل گشته است که اگر به‌طور ریشه‌ای درمان نشود، خطر لوث‌شدن آن و از میان رفتن حرمت جان و کرامت انسان‌ها در کمین آن است.

مبحث حقوقی ماجرای تیراندازی مأموران مرزی به کولبران و پاسداری از امنیّت‌ کشور از سویی و حفظ حرمت حقوق بشری افراد از سوی دیگر، نشستی تخصّصی‌ و اخلاقی می‌طلبد که طرح آن در این مجال نمی‌گنجد.

اگرچه مطالبه‌ی رسیدگی به عاملان این دست جنایت‌ها و حتی شنیدن ادلّه‌‌ی مأموران مرزی، از حقوق طرفین است، اما آن‌چه ضروری است، هوشمندی در شیوه‌ی ارائه و طرح مطالبات است. تمسّک‌‌جستن به روش‌های غیرقانونی و آنارشیستی، نه‌تنها راه به جایی نمی‌برد، بلکه به گواه تاریخ، کار را بدتر خواهد کرد.

دیر هنگامیست اهمّیّت‌ تجاری شهر بانه برای اکثر ایرانیان هویدا گشته و همین نیز باعث توریستی‌شدن این شهر شده است. وجود امنیّت‌، یکی از شاخصه‌های پایداری جذب توریست است. بی‌شک هیچ مسافر و ایران‌گردی دوست ندارد در این ایّام‌ گرما، صدها و بلکه هزارها کیلومتر را رانندگی کند و با شهری روبه‌رو شود که همه‌ی مغازه‌های آن بسته، خیابان‌ها مملو از پلیس و نیروهای ضد شورش و از همه مهم‌تر مردمی ملتهب و آماده‌ی بروز واکنش‌های غیرقابل پیش‌بینی باشد.

مردم فهیم بانه، حوادث سال ٩٤ شهر مهاباد را به‌یاد بیاورند که حاصل عدم‌کنترل صحیح هیجانات صادقانه‌ی مردم و ناتوانی آشکار مسؤولین در مدیریت این بحران بود که در نهایت، به‌آتش‌کشیده‌شدنِ یکی از نمادهای مهم و مطرح گردشگری شهر (هتل تارا) را در پی داشت؛ حرکتی که قریب به دوسال طول کشید تا هم هتل بازسازی شود و هم از حافظه‌ی - خوش‌بختانه کوتاه‌مدت - گردشگران ایرانی پاک شود و بازار مسافرت به مهاباد دوباره رونق بگیرد.

 در آخر آن‌چه ضروری است، حضور نهادهای مدنی و نمایندگان مردم معترض و مذاکره برای احقاق حقوق ضایع‌شده‌ی کولبران و شهروندان است.